Dzień rozpoczęliśmy zgodnie z planem – o 8.15 spotkaliśmy się na porannej modlitwie – zawierzyliśmy siebie i nowy dzień dobremu Bogu, a następnie przeszliśmy do stołówki by spożyć sycące śniadanko. Po śniadaniu chwila na posprzątanie w pokojach, bo komisja czystości już już puka do drzwi. Wyniki – zadziwiające, niemal same 9 i 10 (skala nie przewiduje wyższych not). Chwilę później zapakowaliśmy się, ubrani zgodnie z zaleceniami opiekunów w porządne buty i zaopatrzeni w płaszcze deszczowe, do autokaru i wyruszyliśmy na zapoznanie się z górami. Plan był ambitny – razem wyruszamy  w Dolinę Chochołowską, by na Polanie Chochołowskiej odprawić Mszę Świętą, a następnie wracamy – starsi przez Przełęcz Iwanicką do Doliny Kościeliskiej, a młodsi mieli zejść nieco niżej i przeprawić się do tejże doliny. Nasze plany zweryfikowała jednak pogoda…

Po dojściu do kaplicy, która znajdowała się w naprawdę urokliwym miejscu zaczęło… padać. Nie nie, nie padać, to była prawdziwa burza. Ale cóż to dla nas! Schroniliśmy się w maleńkiej kapliczce i zaczęliśmy z radością śpiewać Panu – dziękując Mu za dobry dzień, piękne słońce i radość. I, nie uwierzycie, chwilę później padać przestało. Ks. Marcin rozpoczął więc Mszę Świętą, sprawowaną w intencji nas wszystkich, a szczególnie byśmy potrafili dostrzegać przyjaźń Jezusa. Czas bez deszczu jednak nie był zbyt długi, Msza kończyła się w strugach deszczu. Zmieniliśmy więc nasze wcześniejsze zamiary i zaczęliśmy czym prędzej wracać najkrótszą drogą do autokaru. Po drodze dzieci wykazały wielką troskę pytając: A gdzie księdze? Może piorun w nich strzelił? Odkryły także, że byliśmy na Giewoncie, bo przecież spotkaliśmy krzyż po drodze, niektórzy spostrzegli iż na ich stopach znajdują się pęcherze większe niż ich buty. Na Giewont jednak nie dotarliśmy, zwartą grupą, sprawnie zeszliśmy na dół i wróciliśmy do ośrodka.

Nieco spóźnieni wpadliśmy na stołówkę. Obiad był iście niedzielny – pomidorowa ze schabowym, spałaszowaliśmy z dokładkami. Po szamie upragnione myju-myju, kompu-kompu, chlapu-chlapu i plusku-plusku. W przeciągu kilku minut ekipa techniczna przygotowała sprzęt, dzięki któremu dzieciaki obejrzały film animowany z przesłaniem hasła dnia dzisiejszego (przyjaźń), natomiast młodzież spędzała czas na wzajemnych rozmowach. Gdy umysłowy zegar wahadłowy z kukułką wybił godzinę 22.30 wszyscy znaleźli się w łóżeczkach aby zregenerować siły na nadchodzący dzień „Wakacji z Bogiem”. C.D za 24 h.